De chemie van

De chemie van nootmuskaat

nootmuskaat
Afbeelding van scym via Pixabay

Als je aan hallucinerende stoffen denkt dan verwacht je waarschijnlijk niet dat je er eentje, zonder dat je het weet, in je kruidenrekje in de keuken hebt staan. De hallucinerende eigenschappen van nootmuskaat zijn echter al enige tijd bekend.

Historische gegevens vermelden het gebruik ervan als een behandeling voor problemen met de spijsvertering en de nieren en anderen uit de 16de en 17de eeuw beschrijven de verdovende effecten ervan. Wat zijn de chemische verbindingen die dit veroorzaken?

Er zijn verschillende verbindingen betrokken bij het hallucinerende effect van nootmuskaat. De belangrijkste betrokken verbinding is myristicine dat goed is voor ongeveer 1,3% van de rauwe nootmuskaat. In onderzoek werd gesuggereerd dat de effecten van nootmuskaat te wijten kunnen zijn aan de afbraak van myristicine in de lever tot MMDA. Dit is een drug uit de amfetaminegroep en bekend als psychedelisch middel. Hoewel deze omzetting is waargenomen in de lever van ratten is er geen bewijs dat dit ook in de lever van mensen gebeurt.

myristicine
structuurformule van myristicine – 3-methoxy-4,5-methylenedioxy-allylbenzene; 5-methoxy-3,4-methylenedioxy-allylbenzene. Credit: chemiepedia
MMDA
structuurformule MMDA – 3-methoxy-4,5-methylenedioxyamphetamine; 5-methoxy-MDA – 1-(7-Methoxy-1,3-benzodioxol-5-yl)propan-2-amine. Credit: chemiepedia

Tijdens een onderzoek werd een significante hoeveelheid pure myristicine aan een groep proefpersonen gegeven (twee keer de hoeveelheid die in 20 gram nootmuskaat aanwezig is). Zes van de 10 proefpersonen vertoonden enige effecten maar deze waren veel milder dan verwacht in vergelijking met de effecten van nootmuskaat. Dit suggereert dat de aanwezigheid van andere verbindingen in nootmuskaat ook belangrijk moet zijn bij het opwekken van het volledige “nootmuskaat-effect”. Andere verbindingen waarvan men vermoedt dat ze bijdragen aan het hallucinerende effect zijn elemicine en safrol.

 

elemicine
structuurformule van elemicine – 1,2,3-Trimethoxy-5-(prop-2-en-1-yl)benzeen. Credit: chemiepedia

 

safrol
structuurformule van safrol – 1,2,3-Trimethoxy-5-(2-propenyl)-1,3-benzodioxool. credit: chemiepedia

Voordat je een lepel nootmuskaat neemt is het de moeite waard om te kijken naar de effecten die het kan veroorzaken. Tot 1-2 mg nootmuskaat per kilogram lichaamsgewicht kan effecten in het centrale zenuwstelsel veroorzaken. Een eetlepel nootmuskaat is voldoende om effecten als misselijkheid, braken, blozen, verhoogde hartslag, euforie, hallucinaties en een droge mond te veroorzaken. Niet echt bijzonder vrolijke bijwerkingen.

Naast dat sommige effecten minder dan aangenaam zijn kunnen ze ook enkele dagen aanhouden waarbij symptomen als zicht-, evenwichts- en concentratieproblemen meer dan een week kunnen aanhouden. Al met al is het waarschijnlijk het beste dat je nootmuskaatgebruik beperkt blijft tot het kruidenrekje in de keuken.