Titrimetrie

Voor- en nadelen van complexometrische titraties

Titrimetrie is de meest populaire laboratoriumtechniek als kwantitatieve en volumetrische methode voor het bepalen van de onbekende concentratie van een opgeloste stof in aanwezigheid van een indicator door deze te vergelijken met de bekende concentratie van een oplossing. Het kan op verschillende manieren worden uitgevoerd, zoals een zuur – basetitratie, redoxtitratie, neerslagtitratie en complexometrische titratie, afhankelijk ban het monster en het doel.

Complexometrische titrimetrie is een soort volumetrische analyse die wordt gebruikt om metaalionen te kwantificeren door gebruik te maken van complexvormingsreacties. Hierbij wordt de evolutie van een gekleurd complex gebruikt om het eindpunt van de titratie te definiëren. Bij complexometrische titraties wordt een indicator gebruikt om het eindpunt of equivalentiepunt van het titratieproces aan te geven, wat is gebaseerd op de ontwikkeling van een complex tussen analyt en titrant. Dit bijvoorbeeld is een handige methode voor het vinden van de concentratie van metaalionen en het bepalen van de waterhardheid met behulp van EDTA met eriochroom zwart-T als indicator in een monsteroplossing.

EDTA-titratie waterhardheid
Eindpunt voor de hardheidstitratie met EDTA met calmagiet als indicator; de indicator is: (a) rood voor het eindpunt vanwege de aanwezigheid van het Mg2+–indicatorcomplex; (b) paars op het eindpunt van de titratie; en (c) blauw na het eindpunt vanwege de aanwezigheid van een niet-gecomplexeerde indicator.

De complexometrische titratie met behulp van EDTA kan vele soorten aannemen, waaronder directie titratie, terugtitratie, vervangende titratie, indirecte titratie, etc. Het wordt gebruikt in de farmaceutische industrie, analytische chemie, milieuanalyse en voedselanalyse om de concentratie van metaalionen te schatten. De visuele methode en de instrumentele methode worden gebruikt om het eindpunt van een complexometrische titratie te detecteren. pH-indicatoren, metallochrome of PM-indicatoren en redox-indicatoren zijn voorbeelden van visuele methoden, terwijl fotometrie en potentiometrie voorbeelden zijn van instrumentele methodes.

Voordelen van complexometrische titraties

  • Het grote voordeel van complexometrische titraties is dat ze bijzonder nuttig zijn voor de bepaling van mengsels van verschillende metaalionen in oplossing.
  • De reactie kan visueel worden geïdentificeerd bij evenwicht of eindpunt.
  • Complexometrische titraties kunnen ook worden uitgevoerd met instrumenten die nauwkeurigere resultaten opleveren.
  • Omdat het een eenvoudig proces is, vereist het geen bijzondere expertise, waardigheden en oefening.
  • Het is een kosteneffectieve techniek omdat er geen dure chemicaliën, apparaten en glaswerk nodig zijn.

Nadelen van complexometrische titraties

  • Het grote nadeel van complexometrische titraties is dat het een destructieve methode is waarbij vaak relatief grote hoeveelheden van de te analyseren stof worden gebruikt.
  • Aangezien het een open systeem is kunnen bepaalde factoren zoals luchtvochtigheid, pH en temperatuur de resultaten beïnvloeden.
  • Het kan resulteren in een grote hoeveelheid chemisch afval dat moet worden afgevoerd.
  • Complexometrie vereist dat reacties plaatsvinden in een vloeibare fase, wat over het algemeen ongewenst is vanwege de betreffende chemische stof.

Voordelen van EDTA in een complexometrische titratie

Het voordeel van het gebruik van EDTA bij complexometrische titraties is dat het kan fungeren als een ligand en kan binden aan coördinatiecentra, over het algemeen metalen, om zijn gekleurde complexen te produceren.

Eerste publicatie: 12 maart 2023