Seaborgium
Inhoudsopgave
Herkomst woord
Seaborgium is vernoemd naar de invloedrijke Amerikaanse chemicus Glenn Seaborg die deel uitmaakte van teams die de elementen americium, plutonium, nobelium, mendelevium, berkelium. californium, curium en thorium ontdekten. In 1951 kreeg hij de Nobelprijs voor de Chemie.
Chemische gegevens
| Symbool | Sg |
| Volledige naam | Seaborgium |
| Atoomnummer | 106 |
| Atoommassa (g.mol-1 ) | 269 |
| Groep | transitiemetalen |
| Elektronegativiteit (Pauling) | — |
| Dichtheid (g.cm-3 bij 20 °C) | 35,0 (berekend) |
| Smeltpunt (°C) | — |
| Kookpunt (°C) | — |
| Vanderwaalsstraal (nm) | — |
| Ionstraal (nm) | — |
| Isotopen | — |
| Elektronenschil | [Rn]5f146d4 7s2 |
| Elektronen per schil | 2, 8, 18, 32, 32, 12, 2 |
| Eerste ionisatiepotentiaal (kJ.mol-1 ) | — |
| Tweede ionisatiepotentiaal (kJ.mol-1 ) | — |
| Derde ionisatiepotentiaal (kJ.mol-1 ) | — |
| Ontdekt door: | 1974, Lawrence Berkeley National Laboratory |
Bohr-Rutherford diagram
CC BY-SA 2.0 uk, Link
Radioisotopen
| Nuclide | Isotopische massa (u) | Halfwaardetijd |
|---|---|---|
| 258Sg | 258,11317 | 3,3 ms |
| 259Sg | 259,11450 | 580 ms |
| 260Sg | 260,11442 | 3,8 ms |
| 261Sg | 261,11612 | 230 ms |
| 262Sg | 262,11640 | 8 ms |
| 263Sg | 263,11832 | 1,0 s |
| 264Sg | 264,11893 | 0,4 s |
| 265aSg | 265,12111 | 8 s |
| 265bSg | 16,2 s | |
| 266Sg | 266,12207 | 21 s |
| 267Sg | 267,12443 | 19 ms |
| 269Sg | 269,12876 | 35 s |
| 271Sg | 271,13347 | 2,4 min |
Ontdekking
De ontdekking van Seaborgium werd in juni 1974 gemeld door een team wetenschappers in Dubna, Rusland. Ze bombardeerden in een deeltjesversneller lood isotopen, 206 Pb, 207 Pb en 208 Pb met ionen van 54Cr waarbij ionen 259 Sg zouden zijn ontstaan. De resultaten werden geïnterpreteerd aan de hand van microscopisch onderzoek van folies die tijdens het bombardement waren blootgesteld. De folies werden gebruikt om de spontane splijting en halfwaardes van splijtingsactiviteit te detecteren. Er werden ook andere experimenten uitgevoerd om de ontdekking te bevestigen.
In september 1974 claimde het team van Albert Ghiorso in Berkeley onbetwistbaar bewijs dat ze het element hadden geproduceerd. Zijn team bombardeerde 249 Cf (Californium-249) met 18 O (zuurstof-18) in de Super-Heavy Ion Linear Accelerator. In 1993 werd de ontdekking van Berkeley bevestigd en kreeg het team de credits.
Eigenschappen van Seaborgium
Seaborgium is een kunstmatig element waar weinig over bekend is. Men neemt aan dat het een vast metaal is maar omdat er slechts enkele atomen van zijn geproduceerd is het lastig te bestuderen.
Seaborgium heeft 12 isotopen met een bekende halfwaardetijd. 271 Sg is het meest stabiele isotoop met een halfwaardetijd van ongeveer 2,4 minuten.
Voor in de natuur voorkomende elementen wordt het atoomgewicht bepaald door het gemiddelde van alle in de natuur voorkomende isotopen van dat element. Voor kunstmatig gemaakte transuranium elementen is er geen natuurlijk abundantie. De IUPAC conventie zegt dat het atoomgewicht van het langstlevende element wordt opgenomen in het periodiek systeem. Deze atoomgewichten zijn altijd onder voorbehoud want er kan in de toekomst altijd nog een isotoop met een langere halfwaardetijd worden geproduceerd.
Bronnen van Seaborgium
Seaborgium kan alleen kunstmatig worden geproduceerd en er zijn dan ook alleen maar zeer kleine hoeveelheden van geproduceerd.
Toepassingen van Seaborgium
Er zijn slechts enkele atomen Seaborgium gemaakt. Buiten wetenschappelijk onderzoek zijn er dan ook geen praktische toepassingen bekend.
