periodiek systeem

Oganesson

Oganesson is een kunstmatig en radioactief element waar maar heel weinig over bekend is. Men verwacht dat het een gas is en het is geclassificeerd als een niet-metaal. Oganesson maakt deel uit van de edelgassen.

Chemische gegevens

tabel 1 – gegevens Oganesson
Symbool Og
Volledige naam Oganesson
Atoomnummer 118
Atoommassa (g.mol-1 ) 294
Groep niet-metalen
Elektronegativiteit (Pauling)
Dichtheid (g.cm-3 bij 20 °C) 4,9 – 5,1 (berekend)
Smeltpunt (°C)
Kookpunt (°C)
Vanderwaalsstraal (nm)
Ionstraal
Isotopen
Elektronenschil [Rn]5f146d107s27p6
Elektronen per schil 2, 8, 18, 32, 32, 18, 8
Eerste ionisatiepotentiaal (kJ.mol-1 )
Tweede ionisatiepotentiaal (kJ.mol-1 )
Derde ionisatiepotentiaal (kJ.mol-1 )
Ontdekt door: 2002, Joint Institute for Nuclear Research en Lawrence Livermore National Laboratory

 

Bohr-Rutherford diagram

elektronenschilconfiguratie van 118 Oganesson
elektronenschilconfiguratie van 118 Oganesson

By Pumbaa (original work by Greg Robson) – This file was dervied from File:Electron shell 118 Ununoctium.svg, CC BY-SA 2.0 uk,

Isotopen

tabel 2 – isotopen
Symbool Atoommassa Halfwaardetijd
294 Og 293,21467 5 ms

 

Beschrijving

Element 118 van het periodiek systeem der elementen werd voorheen ununoctium genoemd, Latijn voor een-een-acht. In november 2016 keurde de International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC) de naam Oganesson goed voor element 118. De IUPAC keurde destijds ook de namen voor de elementen 113 (Nihonium, Nh), 115 (Moscovium, Mc) en 117 (Tennessine, Ts) goed.

Met de naam Oganesson wordt Yuri Oganesson geëerd voor zijn baanbrekende bijdragen aan het onderzoek naar transactinide elementen. Dit zijn de elementen met atoomnummer 104 tot 120. Zijn vele prestaties omvatten de ontdekking van superzware elementen en aanzienlijke vooruitgang in de kernfysica van superzware elementen inclusief experimenteel bewijs voor het “eiland van stabiliteit”, een idee dat suggereert dat superzware elementen op een bepaald moment in hun bestaan stabiel kunnen worden.

Ontdekking

Oganesson werd in 2002 ontdekt door Russische wetenschappers van het Joint Institute for Nuclear Research in Dubna, Rusland. Drie jaar eerder, in 1999, publiceerde een team van het Lawrence Berkeley Laboratorium in Californië een artikel waarin ze de ontdekking van element 118 aankondigden maar hun resultaten konden niet worden herhaald en het team trok het artikel weer in. In 2006 werd het element officieel aangekondigd door het team in Dubna en het team van het Lawrence Livermore National Laboratorium die samenwerkten met de Russen.

Eigenschappen van Oganesson

Oganesson heeft één bekend isotoop, 294 Og. Dat isotoop heeft een halfwaardetijd van ongeveer 5 milliseconden. Door middel van alpha verval verandert het in 290 Lv. De atoommassa’s van de door mensen gemaakte transuranium elementen is gebaseerd op de langstlevende isotoop. Deze atoommassa’s zijn voorlopig want het kan zijn dat er in de toekomst een nieuw isotoop met een langere half-waarde tijd wordt gemaakt.

Bronnen van Oganesson

De Russische wetenschappers produceerden Oganesson door atomen van Californium te bombarderen met calcium-ionen gedurende 1080 uur. Dit resulteerde in 3 atomen Oganesson.

Toepassingen van Oganesson

Omdat er slechts enkele atomen zijn gemaakt zijn er geen praktische toepassingen voor Oganesson dan wetenschappelijk onderzoek.